Portugieser Weissherbst QbA 1L

Portugieser uważany jest za nieskomplikowane, świeże i łatwe w piciu wino beczkowe. Nie zawiera zbyt wielkiej ilości garbników nadaje się do picia już na wiosnę.

Odmiana ta ma skromne wymagania co do gleby i położenia, niemniej jednak niezbyt dobrze sprawdza się przy glebach wilgotnych i ciężkich. Krzewy dobrze radzą sobie także i z podłożem piaszczystym, ubogim w substancje odżywcze. Jeżeli zimowe mrozy nie wyrządzą zbyt wielkich szkód, Portugieser uchodzi za odmianę charakteryzującą się szybkim wzrostem oraz dającą pewny plon. Owoce dojrzewają wcześnie i do produkcji win jakościowych można je zbierać już w pierwszej połowie września.

Często po krótkim czasie tłoczy się moszcz gronowy i wytwarza z niego specjalne wino typu Weißherbst. Jasnoczerwona barwa sprzyja wykorzystywaniu Portugiesera do produkcji win Weißherbst. Także i wina czerwone wina uzyskiwane z Portugiesera, często o barwie jasnego rubinu, maja przeważnie niższą zawartość alkoholu niż inne wina czerwone.

Po względem powierzchni uprawnej Portugieser znajduje się na trzeciej pozycji wśród czerwonych odmian niemieckich, po odmianach Spätburgunder oraz Dornfelder. Powierzchnia uprawna wynosi około 4,7 tysięcy ha; co stanowi prawie pięć procent powierzchni całkowitej niemieckich winnic. Pewne regiony, jak Palatynat (2,35 tys. ha), Hesja Nadreńska (1,8 tys. ha) oraz region rzeki Ahr (50 ha) wyraźnie specjalizują się w uprawie Portugiesera. W latach ‘70 ubiegłego wieku wielu winiarzy zrezygnowało z uprawy odmiany Blauer Portugieser lecz w kolejnym dziesięcioleciu powierzchnia uprawna ponownie się zwiększyła a od lat dziewięćdziesiątych w dużej mierze ustabilizowała się.

Nie możemy dokładnie określić pochodzenia odmiany Portugieser. W XIX wieku trafiła ona do Niemiec z Austrii, gdzie znana była już w XVIII wieku. Johann Philipp Bronner zajął się uprawą tej odmiany, której początki znajdują się przypuszczalnie w Austro-Węgrzech. Już w XIX wieku odmiana ta wyparła wiele starych krzewów innych odmian.